vuurtje aan het water
Ik liep in de uiterwaarden op zoek naar mooie gelegenheden om zich herhalende patronen in de natuur te fotograferen. Voor me fonkelde het water. Achter me bevolkten talloze dagjesmensen de dijk. Het was Pasen. Ik zag in het zand de restanten van een vuurtje en dacht aan de mensen die er kort geleden moesten hebben gezeten. Misschien hadden ze wat te vieren. Misschien was het gewoon het mooie weer. Ik dacht, omdat het Pasen was, ook aan de leerlingen van Jezus die kort na Pasen bij zo'n vuurtje aan het meer zaten. Ze hadden het vast over die laatste maaltijd, het verraad, en de kruisiging. Ze deden een nacht lang vast moeite om te begrijpen wat Jezus' verrijzenis nu precies betekende. Maar het lukte niet. Telkens het zelfde rondje. Telkens dezelfde vragen, Telkens dezelfde conclusie: laten we maar gewoon weer normáál doen. Maar zelfs het 'normale' visserswerk lukte niet meer. Tot hun frustratie, Er was geen weg vooruit. Maar er was ook al geen...