trage vragen

Gisterenavond zong anouk in de wereld draait door  een zelfgeschreven Nederlands lied.
Het was zo nieuw,  dat de titel pas in het gesprek erna geboren werd:  wen er maar aan.

Het was een verdrietig lied.  Er staan zinnen in als

jullie kunnen me haten....  ik ben wie ik ben
ik blijf toch wel staan, dus wen er maar aan..., ik ben wie ik ben 
ik heb heel veel moeite mezelf te zijn. 

Ik heb een masker opgezet.  Zo ga ik door het leven
zodat niemand me kent, ik heb de moed op gegeven. 

Natuurlijk kreeg ze de vraag of zij werkelijk de ik-figuur was.
Dat bevestigde ze,  maar ze vond dat er te weinig tijd was om haar verhaal erbij te vertellen.

Nu zit ik dus met dit verdrietige lied in mijn hoofd,
Wat doe je met onbegrip van buiten?
Als 'ze' je niet begrijpen, pijn doen, beledigen?
Veilig binnen blijven!  Je terugtrekken bij je geliefden.  Dat zingt het lied, toch?
Thuis is de broodnodige steun en de plek om echt jezelf te kunnen zijn.

Maar wat als dat nu ook niet eens waar is.
Ja,  thuis is steun,   Maar is er thuis altijd steun?
We lopen thuis ook tegen  pijn en onbegrip aan?
Ja,  de buitenwereld kan je enorm pijn doen.
Maar is dat het enige dat je buiten kan vinden?

Ik denk dat de scheidslijn anders loopt.
Er zijn momenten (thuis en buiten) dat ik mezelf ben.
Er zijn momenten (thuis en buiten) dat ik een masker draag.
Er zijn momenten (thuis en buiten) dat ik in mijn kracht sta
Er zijn momenten (thuis en buiten) dat ik me afgeschreven voel,
Er zijn momenten (thuis en buiten) dat ik me geliefd voel.
Er zijn momenten (thuis en buiten) dat ik me onbemind voel.

Ze zitten in mezelf.  Ik noem ze mijn plus en mijn min.
Ik leef lang genoeg om te weten dat ze er allebei een leven lang zullen zijn.
Maar ik weet ook dat die momenten niet voor eens en altijd vast staan.

Anouk zingt:  'ik ben wie ik ben',
Maar ook dat zinnetje kan in de plus en in de min begrepen worden.
'Ik ben wie ik ben'als bron van kracht, creativiteit en blijdschap: ja
'Ik ben wie ik ben' als een statement tegen ander, als een excuus om dingen niet te doen,
als een manier om een situatie vast te zetten: nee.