kom pap, help me
Het was een ontroerend moment: Jorien ter Mors zat op de bank bij Henri Schut en Erben Wennemars. Ze vertelde over haar gouden 1000 meter race en hoe ze op het rechte eind had gedacht: 'kom pap, help me'. Met die woorden kwamen de tranen mee. Het raakte me, omdat er zoveel meer in mee klonk: de pijn in haar rug, de verloren races, de valpartijen, het verdriet over de dood van haar vader, het getwijfel tussen shorttrack en lange baanschaatsen, de risico's met de krachttraining van de laatste tijd en misschien nog wel veel meer gedoe en verlies. 'Kom pap, help me'. Zou je verdriet ook je kracht kunnen worden? Geeft haar verdriet haar gouden medaille nog meer glans? In het evangelie van deze zondag beklimt Jezus de berg. Hij weet waar zijn weg naar toe leidt. Hij gaat naar Jeruzalem, de stad van zijn lijden en dood. Op de berg roept Hij ook: 'kom, Pap, help me'. De hulp komt. Mozes staat er. Die weet immers hoezeer een mens in he...