Wie wil mij nu?
Wie wil mij nu? ‘Ik dacht: wie wil mij nu, een meisje met sondevoeding 22 uur per dag, met 2 pompen in de tas en slangen in haar lijf, dag en nacht, met veel littekens op haar buik, een meisje dat je op een date niet naar een restaurant kan meenemen, met wie je nooit een drankje kan doen, of een nacht kan doorhalen?’ Deze woorden komen uit het boek Never lose hope , van Emma Kok , de jonge zangeres die doorbrak bij André Rieu , en nu zelf in het concertgebouw optreedt. Ze werden voorgelezen in een televisieprogramma, in haar aanwezigheid. De volwassen aanwezigen glimlachten bij deze woorden. Hun ogen zeiden: ‘meisje toch, wat maak je het jezelf moeilijk. Met al je talent en levenslust is dit verdriet toch niet nodig?’ ‘Voor mij is het echte geluk niet weggelegd’. Maar deze gedachten zullen ook ons, volwassenen, niet vreemd zijn. Ook in onze hoofden klinkt af en toe: ‘Wie wil mij nu?’ ‘Met mij is iets fout.’ ...