week tegen voedselverspilling dag 4

 

Ik ben aan het denken geslagen.

Heb ik weer.

Ik vroeg me af waarom ik voedsel verspil.

'Waarom gooi ik de laatste twee sneetjes brood toch weg?'

'Waarom liggen die uiten weken, maanden in de groentenla (sorry)

en vind ik ze dan toch niet meer geschikt om ook maar een soepje van te maken? 

Ik vermoed omdat het nieuwe snel bereikbaar is.

Ik heb geen problemen een nieuw brood te kopen.
Het is in de buurt en ik heb er het geld voor.

Ligt daar niet een oorzaak? 

Het klopt als ik denk aan vroeger.

Minder geld ter beschikking.

Minder keuzes van eten in de buurt.

En dus maakten wentelteefjes, boterhammen met de restjes jus na een hele week,

en ook het inmaken en invriezen van groenten deel uit van het dagelijks bestaan.

Alles werd gebruikt.

Een gesprekspartner zei vandaag: 'als je theorie klopt,

dan moet het zo zijn dat je de spullen uit de biologische winkel

beter gebruikt en moeilijker weggooit

dan die uit de supermarkt op 300 meter afstand.' 

Misschien zit daar wel waarheid in.

En misschien is dat ook wel de zin van zo'n week:

ik word me weer bewust van de vanzelfsprekende aanwezigheid van eten,

en mijn privilege het te kunnen kopen wanneer het me belieft.'

Het maakt me ook duidelijk dat de hele verspilling

een onderdeel is van een systeem dat me boven de pet gaat.

Massaproductie en overproductie van eten in dit deel van de wereld

werken verspilling ook in de hand.

Ik kan als individu keuzes maken.

Maar je kan het terugdringen van verspilling niet alleen bij individuen laten, vrees ik,
Dan komen we er niet. 

 

Toch geeft het me wel voldoening

dat ik van mijn laatste aardappelen een soepje ga maken straks.

En dat er een fantastisch lekker recept op me wacht 

voor die laatste sneetjes brood en een handje fruit.

Zal ik het verklappen?

Ja, laat ik het doen.

Het staat hier

Smakelijk!